UltraMedica 22 732 24 86, 518 447 748

Tag: ciąża

Skuteczność tabletek antykoncepcyjnych. Kiedy możesz zajść w ciążę?

Posted on by Katarzyna Stroińska

Skuteczność tabletek antykoncepcyjnych, jak pokazują statystyki, osłabia przede wszystkim brak regularności w przyjmowaniu pigułek. To najczęstsza przyczyną nieplanowanej ciąży podczas ich stosowania. Przyjrzyjmy się dokładnie, jak działają tabletki antykoncepcyjne, co wpływa negatywni ich skuteczność i co zrobić, jeśli pominiesz dawkę.

Jak działają tabletki antykoncepcyjne?

Tabletki antykoncepcyjne zawierają hormony – estrogen i/lub progestagen – które mają za zadanie zapobiegać owulacji. Oznacza to, że jajeczko nie jest uwalniane z jajnika, a bez jajeczka nie może dojść do zapłodnienia. Dodatkowo tabletki zagęszczają śluz szyjkowy, co utrudnia plemnikom dotarcie do komórki jajowej, oraz zmieniają wyściółkę macicy, co utrudnia zagnieżdżenie się zapłodnionego jajeczka.

Jaka jest skuteczność tabletek antykoncepcyjnych i od czego zależy?

To jedna z najpopularniejszych metod zapobiegania ciąży – skuteczność tabletek antykoncepcyjnych wynosi około 99% przy idealnym stosowaniu. Oznacza to, że w ciągu roku tylko 1 na 100 kobiet zajdzie w ciążę, stosując tabletki zgodnie z zaleceniami. Jednak w rzeczywistości, przy typowym stosowaniu (uwzględniając zapomniane tabletki i inne błędy), skuteczność tabletek antykoncepcyjnych spada do około 91%. Ostateczna skuteczność pigułek zależy więc głównie od regularności ich przyjmowania.

Co osłabia działanie tabletek antykoncepcyjnych?

Skuteczność tabletek antykoncepcyjnych może być osłabiona przez wiele czynników. Oto lista najczęstszych:

  • Zapomnienie o tabletce – jeśli nie przyjmiesz tabletki w wyznaczonym czasie, zwłaszcza przy jednoskładnikowych tabletkach, skuteczność ochrony przed ciążą maleje.
  • Biegunka lub wymioty – problemy żołądkowo-jelitowe mogą uniemożliwić wchłonięcie tabletki. Tabletka wchłania się zazwyczaj w ciągu 3-4 godzin od momentu jej zażycia. Jeśli w tym czasie wystąpią wymioty lub biegunka, istnieje ryzyko, że tabletka nie wchłonęła się prawidłowo. W takiej sytuacji zaleca się przyjęcie kolejnej tabletki lub dodatkowe zabezpieczenie, jak np. prezerwatywy, przez 7 dni.
  • Interakcje z lekami – niektóre leki, zwłaszcza antybiotyki czy leki przeciwpadaczkowe, mogą osłabiać działanie tabletek antykoncepcyjnych.
  • Zioła – preparaty zawierające ziele dziurawca mogą zmniejszać skuteczność antykoncepcji hormonalnej.
  • Przerwy między opakowaniami – zbyt długie przerwy między jednym a drugim opakowaniem tabletek zwiększają ryzyko owulacji i tym samym ciąży.

Leki, które mogą osłabiać działanie tabletek antykoncepcyjnych:

  • Antybiotyki – najczęściej wymienia się rifampicynę i ryfabutynę, które mogą znacząco obniżyć skuteczność tabletek antykoncepcyjnych. Do grupy ryzka należy także amoksycylina, którą znajdziemy np. w leku Duomox. Podobnie wygląda sprawa z tetracykliną, penicyliną i cefalosporyną. Dla bezpieczeństwa zaleca jest szczególna ostrożność podczas przyjmowania każdej grupy antybiotyków wraz z tabletkami antykoncepcyjnymi. Zaleca się stosowanie dodatkowego zabezpieczenia (np. prezerwatywy) podczas kuracji antybiotykowej oraz 7 dni po jej zakończeniu.
  • Leki przeciwpadaczkowe, m.in. karbamazepina, fenytoina czy fenobarbital, które mogą przyspieszać metabolizm hormonów.
  • Leki na HIV. Niektóre leki stosowane w terapii antyretrowirusowej mogą obniżać poziom hormonów antykoncepcyjnych.
  • Leki stosowane w leczeniu grzybic jak np. gryzeofulwina.
  • Leki immunosupresyjne, np. takrolimus, mogą wchodzić w interakcje z antykoncepcją hormonalną.
  • Leki przeczyszczające – intensywna biegunka zaburza wchłanianie hormonów.

Pytacie często o paracetamol czy ibuprofen – żaden z tych leków nie ma wpływu na skuteczność tabletek antykoncepcyjnych, więc można je bezpiecznie stosować.

Po jakim czasie działają tabletki antykoncepcyjne?

Tabletki dwuskładnikowe zaczynają działać niemal natychmiast, jeśli zostaną zażyte w pierwszym dniu cyklu menstruacyjnego. Jeśli rozpoczniesz ich stosowanie w innym dniu cyklu, pełną ochronę uzyskasz po około 7 dniach. W przypadku jednoskładnikowych tabletek antykoncepcyjnych ochrona powinna rozpocząć się po 48 godzinach, ale zawsze warto skonsultować się z lekarzem ginekologiem w sprawie dodatkowej metody zabezpieczenia na początek.

Pominięcie tabletki antykoncepcyjnej – co robić?

Jeśli zapomnisz o przyjęciu tabletki, postępuj zgodnie z instrukcjami zawartymi w ulotce dołączonej do leku. Ogólne zasady są takie:

  • Jeśli minęło mniej niż 12 godzin – zażyj tabletkę jak najszybciej, a potem kontynuuj przyjmowanie kolejnych zgodnie z harmonogramem. Ochrona nie powinna zostać osłabiona.
  • Jeśli minęło więcej niż 12 godzin – istnieje ryzyko zmniejszenia skuteczności, szczególnie w przypadku jednoskładnikowych tabletek. W takim przypadku warto stosować dodatkową metodę antykoncepcji (np. prezerwatywy) przez kolejny tydzień.

Tabletki antykoncepcyjne – brak okresu w czasie przerwy

Brak krwawienia z odstawienia w czasie przerwy między kolejnymi opakowaniami tabletek może wywołać niepokój, jednak oznacza to automatyczni ciąży. Jeśli pominięcie krwawienia zdarza się sporadycznie, nie ma powodu do obaw, jednak warto skonsultować się z lekarzem, jeśli sytuacja powtarza się często.

Zaszłam w ciążę biorąc tabletki antykoncepcyjne – czy to możliwe?

Niestety – jeżeli przyjmowałaś tabletki nieregularnie lub doszło do interakcji z innymi lekami, istnieje ryzyko zajścia w ciążę. Zrób test ciążowy po około dwóch tygodniach od pominięcia tabletki lub od wystąpienia objawów wskazujących na ciążę. Objawy ciąży mogą pojawić się nawet podczas stosowania tabletek antykoncepcyjnych. Są to

  • brak miesiączki lub plamienia,
  • nudności,
  • bolesność piersi,
  • zmęczenie.

Jeśli podejrzewasz ciążę, zrób test ciążowy i skonsultuj się z lekarzem. Stosowanie tabletek we wczesnej ciąży zwykle nie jest szkodliwe dla płodu, ale natychmiast po potwierdzeniu ciąży należy zje odstawić.

Masz pytania w sprawie antykoncepcji? Nie wahaj się zadzownić. Czekamy na Ciebie 6 dni w tygodniu.

Tabletki antykoncepcyjne – to musisz wiedzieć, zanim zaczniesz korzystać

Posted on by Katarzyna Stroińska

Tabletki antykoncepcyjne są jednym z najczęściej stosowanych środków antykoncepcyjnych, ciesząc się zasłużenie dużą popularnością ze względu na swoją skuteczność. Chciałabym dziś wyjaśnić Wam kilka kluczowych kwestii, które warto rozważyć przed rozpoczęciem stosowania tabletek. To także odpowiedzi na nurtujące Was pytania, z którymi zgłaszacie się na konsultację do ginekologa.

Jak działają tabletki antykoncepcyjne?

Tabletki antykoncepcyjne mają zapobiegać owulacji, czyli uwalnianiu komórki jajowej z jajnika. Większość tabletek zawiera hormony, które „oszukują” organizm, sprawiając, że nie dochodzi do jajeczkowania. Dodatkowo tabletki wpływają na śluz szyjkowy, który staje się gęstszy, co utrudnia plemnikom przedostanie się do jajowodów. Hormony zawarte w tabletkach zmieniają także wyściółkę macicy, co utrudnia zagnieżdżenie się zapłodnionej komórki jajowej.

Tabletki antykoncepcyjne – jak je brać?

Należy przyjmować je regularnie, najlepiej o tej samej porze dnia. To bardzo ważne dla utrzymania skuteczności.

Zwykle stosuje się schemat, w którym tabletki bierze się przez 21 dni, a następnie przez 7 dni wdraża przerwę (lub stosuje się placebo), w trakcie której następuje krwawienie z odstawienia przypominające okres. Niektóre preparaty umożliwiają przedłużenie cyklu i unikanie krwawienia przez kilka miesięcy.

Czy tabletki antykoncepcyjne trzeba brać zawsze o tej samej godzinie?

Tak, regularne przyjmowanie tabletek o tej samej porze każdego dnia jest bardzo ważne, zwłaszcza w przypadku preparatów jednoskładnikowych. Muszą być one przyjmowane codziennie w bardzo zbliżonym czasie – najlepiej z dokładnością do kilku godzin, a idealnie do jednej godziny. Nawet niewielkie opóźnienie może zmniejszyć ich skuteczność.

W przypadku tabletek dwuskładnikowych elastyczność jest nieco większa. Opóźnienie do 12 godzin nie powinno wpłynąć na skuteczność antykoncepcji, ale mimo to zaleca się, aby przyjmować je o tej samej porze każdego dnia, co pomaga w utrzymaniu odpowiedniego poziomu hormonów w organizmie.

Kiedy tabletki antykoncepcyjne zaczynają działać?

To, kiedy tabletki zaczną działać, zależy od momentu rozpoczęcia ich przyjmowania:

  • Jeśli zaczniesz przyjmować tabletki dwuskładnikowe w pierwszym dniu miesiączki, ochrona antykoncepcyjna zaczyna się natychmiast. Jeżeli zaczniesz je przyjmować w innym dniu cyklu, pełna ochrona może rozpocząć się dopiero po 7 dniach, dlatego zaleca się stosowanie dodatkowej metody antykoncepcyjnej (np. prezerwatywy) przez pierwszy tydzień.
  • W przypadku tabletek jednoskładnikowych, ochrona antykoncepcyjna zaczyna się po 48 godzinach od rozpoczęcia przyjmowania tabletek, ale tylko wtedy, gdy zaczniesz je brać w pierwszych dniach cyklu. Jeśli zaczniesz później, dodatkowe zabezpieczenie może być potrzebne przez pierwsze 2-7 dni, w zależności od typu tabletek.

Co wpływa na skuteczność działania tabletek?

Skuteczność tabletek antykoncepcyjnych wynosi około 99%, jeśli są stosowane prawidłowo. Na ich działanie mogą jednak wpływać pewne czynniki, takie jak zapomnienie o przyjęciu tabletki, wymioty lub biegunka, które mogą zmniejszyć ich wchłanianie. Niektóre leki, zwłaszcza antybiotyki czy środki na padaczkę, również mogą obniżyć skuteczność antykoncepcji hormonalnej. Dlatego zawsze warto omówić z lekarzem wszelkie przyjmowane leki.

Przeczytaj także: Skuteczność tabletek antykoncepcyjnych. Kiedy możesz zajść w ciążę? 

Tabletki jednoskładnikowe – kiedy warto je wybrać?

Na rynku dostępne są różne rodzaje tabletek antykoncepcyjnych, a wybór odpowiedniego preparatu zależy od indywidualnej historii zdrowotnej i potrzeb pacjentki. Wyróżniamy przede wszystkim tabletki jednoskładnikowe oraz dwuskładnikowe. Każdy rodzaj ma swoje zalety i potencjalne wady.

Tabletki jednoskładnikowe zawierają wyłącznie hormon progestagen i są szczególnie polecane w pewnych sytuacjach:

  • Dla kobiet karmiących piersią. Progestagen nie wpływa na laktację, estrogen, który znajduje się w tabletkach dwuskładnikowych, może natomiast zmniejszać produkcję mleka.
  • Dla kobiet z problemami z układem krążenia, nadciśnieniem, dla palących papierosy (szczególnie po 35. roku życia) lub cierpiących ma migreny. Estrogeny zwiększają ryzyko powikłań naczyniowych, takich jak zakrzepy, dlatego w takich przypadkach unika się ich stosowania.
  • W przypadku działań niepożądanych związanych z estrogenem, takich jak wahania nastroju, bólami głowy, czy zwiększoną retencją wody w organizmie.
  • Dla kobiet w wieku okołomenopauzalnym, które doświadczają zmian hormonalnych, progestagen może być lepszym wyborem, aby uniknąć nadmiaru estrogenów.

Pamiętajcie jednak tabletki jednoskładnikowe mają także swoje minusy – muszą być przyjmowane bardzo regularnie, z dokładnością do godziny, aby zachować skuteczność.

Tabletki dwuskładnikowe – kiedy są odpowiednie?

Tabletki dwuskładnikowe, które zawierają zarówno estrogen, jak i progestagen, są najczęściej przepisywanym rodzajem antykoncepcji hormonalnej. Są odpowiednie dla:

  • kobiet bez problemów z ciśnieniem, niepalących, nie cierpiących na migreny z aurą ani inne schorzenia układu krążenia;
  • kobiet, które chcą zmniejszać ból i obfitość miesiączek, a także łagodzić objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego;
  • kobiet z trądzikiem hormonalnym, bowiem estrogen pomaga regulować poziom androgenów, które są odpowiedzialne za nadmierną produkcję sebum;
  • kobiet, które ptrzebują większej elastyczności w przyjmowani tabletek, w porównaniu z jednoskładnikowymi.

Czy są tabletki antykoncepcyjne bez recepty?

W Polsce tabletki antykoncepcyjne dostępne są tylko na receptę. Przed przepisaniem antykoncepcji lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad oraz, jeśli to konieczne, zaleca badania, aby wykluczyć przeciwwskazania. Regularne kontrole u ginekologa są ważne, aby monitorować reakcję organizmu na antykoncepcję hormonalną.

Tabletki antykoncepcyjne – skutki uboczne

Jak każdy lek, tabletki antykoncepcyjne mogą wywoływać skutki uboczne. Najczęściej zgłaszane są nudności, ból głowy, wahania nastroju, tkliwość piersi, a czasem zmiany w wadze ciała. U niektórych kobiet mogą wystąpić plamienia międzymiesiączkowe, szczególnie na początku stosowania tabletek.

Objawy niepożądane często mijają po kilku tygodniach lub miesiącach, gdy organizm przyzwyczaja się do zmian hormonalnych. Większość z tych objawów ustępuje w ciągu 2-3 miesięcy. Jeśli jednak dolegliwości utrzymują się dłużej lub są szczególnie uciążliwe, warto skonsultować się z lekarzem, aby rozważyć zmianę preparatu.

Czy tabletki antykoncepcyjne są szkodliwe?

Tabletki antykoncepcyjne są generalnie bezpieczne dla większości kobiet, ale jak każdy lek, mogą wiązać się z pewnymi ryzykami. U niektórych kobiet mogą zwiększać ryzyko zakrzepów krwi, nadciśnienia czy problemów z wątrobą, szczególnie w przypadku palenia papierosów, otyłości lub istniejących chorób układu krążenia. Dlatego przed rozpoczęciem antykoncepcji hormonalnej lekarz przeprowadza wywiad zdrowotny, aby wykluczyć przeciwwskazania.

Warto jednocześnie pamiętać, że tabletki antykoncepcyjne mają też pozytywne skutki zdrowotne, takie jak zmniejszenie ryzyka raka jajnika i macicy oraz łagodzenie objawów związanych z bolesnymi miesiączkami czy trądzikiem.

Tabletki antykoncepcyjne – jakie to koszty na miesiąc?

Cena tabletek antykoncepcyjnych zależy od konkretnego preparatu. Zazwyczaj koszty wahają się od 20 do maksymalnie 60 zł za miesięczną dawkę, ale niektóre specjalistyczne preparaty mogą być droższe. Należy także wziąć pod uwagę koszt regularnych wizyt u ginekologa.

Czy są tabletki antykoncepcyjne dla mężczyzn?

Obecnie na rynku nie ma dostępnych tabletek antykoncepcyjnych dla mężczyzn. Trwają jednak badania nad opracowaniem skutecznych i bezpiecznych metod antykoncepcji hormonalnej dla panów, jednak na chwilę obecną to kobiety mają do dyspozycji szeroki wachlarz metod antykoncepcji hormonalnej.

Tabletki antykoncepcyjne a ciąża

Pigułki antykoncepcyjne są bardzo skuteczne w zapobieganiu ciąży, jednak jeśli dojdzie do zajścia w ciążę podczas ich stosowania, należy natychmiast je odstawić i skonsultować się z lekarzem. Tabletki nie wywołują poronienia, jednak ich dalsze przyjmowanie po zajściu w ciążę nie jest zalecane.

Czy alkohol wpływa na skuteczność tabletki?

Alkohol w umiarkowanych ilościach nie wpływa na skuteczność tabletek antykoncepcyjnych. Nadmierne spożycie alkoholu może jednak powodować wymioty lub biegunkę, co może zmniejszyć wchłanianie tabletki i tym samym jej skuteczność.

Tabletki antykoncepcyjne – okres i plamienia

Podczas stosowania tabletek antykoncepcyjnych okres staje się bardziej regularny i często mniej bolesny. To ogromna zaleta tej metody antykoncepcji. W trakcie przerwy w przyjmowaniu tabletek pojawia się tzw. krwawienie z odstawienia, które często jest mniej obfite niż tradycyjna miesiączka. Na początku stosowania tabletek, zwłaszcza w pierwszych 3 miesiącach, mogą także występować plamienia międzymiesiączkowe. To normalne zjawisko. Jeśli jednak plamienia się utrzymują, warto skonsultować się z lekarzem, który może zaproponować zmianę preparatu.

Tabletki antykoncepcyjne na trądzik

Tabletki dwuskładnikowe mogą być stosowane również jako lek na trądzik, szczególnie u kobiet, u których problemy skórne są związane z wahaniami hormonalnymi. Estrogen zawarty w tych tabletkach pomaga regulować gospodarkę hormonalną i tym samym poprawiać stan cery.

Czy od tabletek antykoncepcyjnych się tyje?

Przyrost masy ciała to jeden z najczęściej zgłaszanych obaw wśród pacjentek rozpoczynających stosowanie tabletek. Tabletki antykoncepcyjne same w sobie nie powodują tycia, jednak mogą wpływać na zatrzymywanie wody w organizmie. Dobrze dobrane tabletki nie powinny powodować zauważalnych zmian w wadze.

Pamiętaj! Decyzja o wyborze tabletek antykoncepcyjnych jako bezpiecznego i skutecznego środka zapobiegajacego ciąży powinna być oparta na Twoim stanie zdrowia i stylu życia. Ważne kwestie, które należy omówić z lekarzem, to:

  • historia zdrowotna – szczególnie, jeśli masz w rodzinie historię chorób układu krążenia, zakrzepów krwi, zawałów serca czy udarów;
  • twój tryb życia – jeśli karmisz piersią, masz nieregularny harmonogram dnia lub często zapominasz o przyjmowaniu leków;
  • plany macierzyńskie – jeśli myślisz o macierzyństwie w niedługim czasie, lekarz może pomóc wybrać preparat, który pozwoli ci na łatwe zakończenie antykoncepcji i szybki powrót do płodności.

Każda kobieta reaguje inaczej na antykoncepcję hormonalną, dlatego kluczowe jest dobranie preparatu, który będzie nie tylko skuteczny, ale także komfortowy i bezpieczny. Regularne konsultacje z lekarzem są niezbędne, aby monitorować reakcję organizmu na antykoncepcję i dostosowywać jej użycie w miarę potrzeb.

Dr Agnieszka Osińska

Ciąża pozamaciczna – nietypowe objawy, które powinny zaniepokoić

Posted on by Katarzyna Stroińska

Ciąża pozamaciczna – jak ją rozpoznać? Jako ginekolog spotykam się z różnymi przypadkami ciąż, w tym także niestety ciąż pozamacicznych. To poważna sytuacja, która może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia kobiety, dlatego warto wiedzieć, jakie objawy mogą na nią wskazywać i kiedy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Co to jest ciąża pozamaciczna?

Ciąża pozamaciczna (zwana również ektopową) powstaje, kiedy zapłodniona komórka jajowa nie zagnieżdża się w macicy, jak ma to miejsce w przypadku prawidłowej ciąży. Zamiast tego, zarodek najczęściej rozwija się w jajowodzie, rzadziej w jajniku, szyjce macicy lub jamie brzusznej. Taka ciąża nie ma szans na prawidłowy rozwój i jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia kobiety.

Jak dochodzi do powstania ciąży pozamacicznej?

Do ciąży pozamacicznej dochodzi, gdy zapłodniona komórka jajowa nie dotrze do macicy. Często przyczyną jest uszkodzenie jajowodu, które może wynikać z wcześniejszych infekcji, stanów zapalnych, blizn po operacjach lub endometriozy. Czasem jednak trudno jednoznacznie wskazać przyczynę. Ciąża pozamaciczna nie jest bardzo częstym zjawiskiem, stanowi bowiem około 1-2% wszystkich ciąż. Co ważne – ryzyko wzrasta u kobiet, które miały problemy z płodnością, stosowały metody zapłodnienia pozaustrojowego, lub przeszły operacje w obrębie jamy brzusznej.

Typowe i nietypowe objawy ciąży pozamacicznej, czyli co powinno zaniepokoić?

Typowe objawy ciąży pozamacicznej są podobne do tych, które występują w początkowej fazie każdej ciąży. To między innymi brak miesiączki, pozytywny test ciążowy, a czasem także mdłości. Jednak pojawiają się też charakterystyczne sygnały, które mogą sugerować, że coś jest nie tak:

  • silny, jednostronny ból brzucha, który z czasem może się nasilać;
  • krwawienie lub plamienie z dróg rodnych;
  • zawroty głowy, omdlenia.

Nietypowe objawy mogą być trudniejsze do rozpoznania, zwłaszcza jeśli nie są bardzo nasilone. Kobiety zgłaszają czasem ból barków, który wynika z podrażnienia nerwu przeponowego (jest to efekt krwawienia wewnętrznego). Czasem ból brzucha jest lekki, nie daje wyraźnych, niepokojących sygnałów, że coś jest nie tak, co może opóźniać diagnozę. Dlatego każdy ból brzucha, który pojawi się przy jednoczesnym opóźnieniu miesiączki, a także wszelkie nietypowe krwawienia, należy skonsultować z lekarzem.

Kiedy pojawiają się pierwsze objawy ciąży pozamacicznej?

Pierwsze objawy mogą pojawić się między 4. a 12. tygodniem ciąży. Najczęściej są to bóle w podbrzuszu i krwawienia, które mogą być mylone z nieprawidłową miesiączką. Dlatego warto zwracać uwagę na wszelkie nietypowe symptomy i nie lekceważyć nawet lekkiego krwawienia w początkowych tygodniach ciąży.

Co zrobić, jeśli podejrzewamy ciążę pozamaciczną?

Jeśli masz podejrzenia, że coś może być nie tak, przede wszystkim nie zwlekaj z wizytą u lekarza. Szybka reakcja jest kluczowa, ponieważ w przypadku pęknięcia jajowodu może dojść do groźnego dla życia krwawienia wewnętrznego. Zgłoś się na konsultację szczególnie, jeśli masz pozytywny test ciążowy, a jednocześnie odczuwasz ból brzucha lub masz krwawienie.

Jak diagnozuje się ciążę pozamaciczną?

Przede wszystkim ginekolog wykona badanie USG. Na wczesnym etapie ciąży ektopowej nie zawsze widać zarodek poza macicą, ale specjalista może ocenić, czy ciąża rozwija się prawidłowo w macicy.

Oprócz tego, na nieprawidłowości może wskazywać poziom hormonu beta-hCG (hormonu ciążowego) we krwi. W normalnej ciąży stężenie beta-hCG powinno się podwajać co 48-72 godziny, szczególnie w pierwszych tygodniach. Natomiast w ciąży pozamacicznej wzrost beta-hCG jest zazwyczaj wolniejszy. Wartość beta-hCG poniżej 1500-2000 mIU/ml, przy braku widocznej ciąży w macicy podczas badania USG, może wzbudzać podejrzenie ciąży ektopowej.

W przypadku podejrzenia ciąży pozamacicznej, lekarz może także wykonać laparoskopię – mało inwazyjne badanie, które pozwala bezpośrednio ocenić stan narządów rodnych.

Co zrobi lekarz, jeśli stwierdzi ciążę pozamaciczną?

Jeśli diagnoza potwierdzi, że ciąża rozwija się poza macicą, lekarz może zaproponować kilka opcji postępowania, zależnie od stanu pacjentki. W początkowych stadiach czasem możliwe jest leczenie farmakologiczne, które powoduje zatrzymanie rozwoju ciąży i jej wchłonięcie przez organizm. Jeśli ciąża pozamaciczna jest bardziej zaawansowana, konieczna może być interwencja chirurgiczna, najczęściej laparoskopowa, która polega na usunięciu zarodka.

Ciąża pozamaciczna to poważna, ale stosunkowo rzadka komplikacja. Kluczowe jest szybkie rozpoznanie i odpowiednie leczenie, aby uniknąć poważniejszych powikłań zdrowotnych. Pamiętaj! Warto słuchać swojego ciała i nie bagatelizować nietypowych objawów.

Agnieszka Osińska, specjalista ginekolog, endokrynolog

Dni płodne – jak je rozpoznać i dobrze obliczyć?

Posted on by Katarzyna Stroińska

Dni płodne to czas w cyklu menstruacyjnym, kiedy kobieta ma największe szanse na zajście w ciążę. Ciekawostką jest jednak, że statystycznie tylko 20-25% kobiet w wieku rozrodczym zachodzi w ciążę w trakcie jednego cyklu. Owulacja to zaledwie 24 godziny, kiedy jajeczko jest gotowe do zapłodnienia. W 70% przypadków, ciąża następuje po kilku miesiącach regularnych starań.

Jak rozpoznać dni płodne?

Istnieje kilka objawów, które mogą pomóc w ustaleniu, kiedy Twoje ciało jest gotowe na zapłodnienie:

  • śluz szyjkowy: przezroczysty, śliski, rozciągliwy, przypominający surowe białko jaja;
  • ból owulacyjny: delikatne bóle lub kłucie w podbrzuszu, po jednej stronie;
  • wrażliwość piersi na dotyk;
  • zwiększone libido, czyli większe zainteresowanie seksem;
  • zmiany w szyjce macicy: szyjka macicy staje się miękka, podnosi się i jest bardziej otwarta;
  • zmiany nastroju – możliwe jest odczuwanie większej energii i pozytywnego nastroju.

Zwróć uwagę przede wszystkim na śluz szyjkowy. W dni płodne staje się on bardziej obfity, przezroczysty i śliski, przypominający surowe białko jaja. To znak, że szyjka macicy przygotowuje się na przyjęcie plemników.

Przydatną podpowiedzią jest także temperatura ciała. Przed owulacją jest ona niższa, a tuż po niej wzrasta o kilka dziesiątych stopnia i pozostaje podwyższona do końca cyklu. Regularne mierzenie temperatury codziennie rano pozwala zauważyć tę subtelną różnicę.

Temperatura ciała:

  • Przed dniami płodnymi: niższa, zwykle w zakresie od 36,2°C do 36,4°C.
  • Podczas dni płodnych: wzrost temperatury o kilka dziesiątych stopnia, zazwyczaj do 36,5°C – 37,0°C, utrzymujący się do końca cyklu.

Jak oblicza się dni płodne?

Obliczanie dni płodnych można rozpocząć od śledzenia długości swojego cyklu. Średnio trwa on 28 dni, ale każda kobieta jest inna, więc Twój cykl może być dłuższy lub krótszy. Owulacja, czyli moment uwolnienia jajeczka, następuje zwykle 14 dni przed kolejną miesiączką. Jeśli Twój cykl trwa 28 dni, to owulacja powinna mieć miejsce około 14 dnia cyklu.
Aby obliczyć dni płodne, od pierwszego dnia ostatniej miesiączki odejmij 14 dni – to daje Ci orientacyjny czas owulacji. Dodaj 3-4 dni przed i po tej dacie, aby ustalić pełen okres płodny. Na przykład, jeśli masz 28-dniowy cykl, dni płodne przypadną mniej więcej między 10 a 16 dniem cyklu.

Czyli ile dni po okresie są dni płodne?

W zależności od długości cyklu dni płodne mogą pojawić się już kilka dni po zakończeniu miesiączki. Przy cyklu 28-dniowym owulacja następuje około 14. dnia, więc dni płodne mogą zacząć się już około 10. dnia cyklu. Jeśli masz krótszy cykl, na przykład 24-dniowy, owulacja może wystąpić już 10. dnia cyklu, co oznacza, że dni płodne zaczną się jeszcze wcześniej.

Kiedy na pewno nie są dni płodne?

Najmniejsze prawdopodobieństwo zajścia w ciążę występuje tuż po zakończeniu miesiączki oraz w ostatnich dniach cyklu przed kolejną miesiączką. Jednak nie jest to gwarancja – cykl każdej kobiety może się zmieniać, a owulacja może się przesunąć. Dlatego kalendarzowa metoda unikania ciąży nie jest w 100% skuteczna.

Dni płodne a miesiączka

Podczas miesiączki, kiedy organizm kobiety oczyszcza się z niezapłodnionego jajeczka i złuszczonej błony śluzowej macicy, dni płodne są najmniej prawdopodobne. Owulacja i związane z nią dni płodne mają miejsce mniej więcej w środku cyklu, więc miesiączka zwykle przypada na czas, kiedy płodność jest najniższa.

Dni płodne w czasie menopauzy

W okresie menopauzy, czyli wtedy, gdy miesiączki stają się nieregularne, a później ustają, płodność kobiety znacząco maleje. Jednak w fazie perimenopauzy, która może trwać kilka lat, owulacja i tym samym dni płodne mogą jeszcze występować, choć trudniej jest je przewidzieć. Dopiero rok po ostatniej miesiączce można uznać, że kobieta nie ma już dni płodnych.

Ile dni po wytrysku może dojść do zapłodnienia?

Plemniki mogą przeżyć w pochwie, macicy i jajowodach od 3 do nawet 5 dni po wytrysku, w sprzyjających warunkach. Oznacza to, że do zapłodnienia może dojść nawet kilka dni po stosunku, jeśli w tym czasie nastąpi owulacja, czyli uwolnienie komórki jajowej.

Aby zrozumieć to lepiej:

  • Jeśli stosunek odbył się 3 dni przed owulacją – istnieje szansa na zapłodnienie, ponieważ plemniki mogą przetrwać do momentu, kiedy komórka jajowa zostanie uwolniona.
  • Jeśli stosunek odbył się tuż przed owulacją – szansa na zapłodnienie jest bardzo wysoka, ponieważ plemniki są w stanie dotrzeć do komórki jajowej niemal natychmiast.
  • Jeśli stosunek odbył się po owulacji: szansa na zapłodnienie jest mniejsza, ponieważ komórka jajowa żyje około 12-24 godzin po owulacji, a po tym czasie plemniki nie będą miały już co zapłodnić.

Dlatego do zapłodnienia może dojść nawet do 5 dni po stosunku, w zależności od momentu owulacji w cyklu.

Stosunek w dni płodne. Co dalej?

Jeśli odbyłaś stosunek w dni płodne i nie planujesz ciąży, istnieje opcja, którą możesz rozważyć, aby zmniejszyć ryzyko zapłodnienia. Jest to pigułka dzień po. Należy ją przyjąć jak najszybciej po stosunku – najlepiej w ciągu 24 godzin, ale maksymalnie do 72 godzin. Im szybciej zostanie przyjęta, tym wyższa będzie jej skuteczność.

W razie zaniepokojenia, najlepiej jest jednak skonsultować się z lekarzem ginekologiem, który pomoże dobrać odpowiednią metodę antykoncepcji awaryjnej i ocenić dalsze kroki. Jeśli nie planujesz ciąży w najbliższym czasie, porozmawiaj z lekarzem o skutecznych metodach antykoncepcji, które będą dla Ciebie odpowiednie.

Dlaczego nadczynność tarczycy w ciąży jest niebezpieczna?

Posted on by Katarzyna Stroińska

Nadczynność tarczycy, zwana również hipertyreozą, to stan, w którym tarczyca produkuje zbyt dużo hormonów T3 i T4. W ciąży nadczynność tarczycy jest szczególnie niebezpieczna zarówno dla matki, jak i dla rozwijającego się maluszka.

Nadczynność tarczycy w ciąży – ryzyko dla mamy

Nadczynność w ciąży niesie za sobą ogromne ryzyko dla mamy. Najpoważniejszym jest przełom tarczycowy. To bardzo groźny stan, w którym hormony tarczycy skaczą do niebezpiecznego poziomu. Objawy to bardzo wysoka gorączka, szybkie tętno, nudności, wymioty, biegunka i dezorientacja. W najgorszych przypadkach może dojść do śpiączki lub nawet śmierci.

Inne niebezpieczeństwa to:

  • Wysokie ciśnienie krwi. Kobiety z nadczynnością tarczycy mogą mieć problemy z nadciśnieniem w ciąży, co może prowadzić do stanu przedrzucawkowego. To stan, w którym wysokie ciśnienie krwi i inne problemy mogą być niebezpieczne zarówno dla mamy, jak i dla dziecka.
  • Przedwczesny poród. Nadczynność tarczycy zwiększa ryzyko wcześniejszego porodu. Dzieci urodzone przedwcześnie mogą mieć różne problemy zdrowotne i wymagają specjalistycznej opieki.
  • Zwiększone ryzyko poronienia. Niestety, nadczynność tarczycy zwiększa także ryzyko poronienia, zwłaszcza w pierwszych trzech miesiącach ciąży.

Naczynność tarczycy w ciąży – ryzyko dla maluszka

Dzieci mam z nadczynnością tarczycy często rodzą się z niską wagą. Może to prowadzić do różnych problemów zdrowotnych na początku życia i później. W niektórych przypadkach, dzieci mogą urodzić się z wrodzoną nadczynnością tarczycy, co jest wynikiem przenikania przeciwciał przez łożysko. Taki stan wymaga natychmiastowej opieki medycznej. Nadczynność tarczycy może zwiększać ryzyko różnych wad wrodzonych, takich jak problemy z sercem czy układem nerwowym.

Nadczynność tarczycy w ciąży – diagnostyka i leczenie

Ważne jest, aby nadczynność tarczycy była odpowiednio diagnozowana i leczona podczas ciąży. Zwykle robimy badania krwi, aby sprawdzić poziomy hormonów tarczycy (T3 i T4) oraz TSH. Czasem potrzebne są też badania obrazowe.

Leczenie nadczynności tarczycy w ciąży jest skomplikowane, ponieważ niektóre leki mogą przenikać przez łożysko i wpływać na dziecko. Zazwyczaj stosujemy najniższe skuteczne dawki leków przeciwtarczycowych, aby kontrolować objawy i zminimalizować ryzyko dla dziecka. Kluczowe jest jednak  regularne monitorowanie zdrowia mamy i dziecka przez całą ciążę. Czasem potrzebna jest ścisła współpraca z endokrynologiem, ginekologiem i neonatologiem, aby wszystko przebiegło jak najlepiej.

Jeśli jesteś w ciąży i masz nadczynność tarczycy, skonsultuj się z lekarzem, aby ustalić najlepszy plan leczenia i monitorowania zdrowia. Regularne wizyty kontrolne i przestrzeganie zaleceń lekarza pomogą zminimalizować ryzyko i zapewnić zdrowy przebieg ciąży.

Dr Agnieszka Osińska, ginekolog – endokrynolog

Zgaga w ciąży. Top 10 sposobów pacjentek

Posted on by Katarzyna Stroińska

Zgaga w ciąży dotyka niemal co drugą przyszłą mamę. Nasze pacjentki opisują tę dolegliwość jako nieprzyjemne uczucie palenia i pieczenia głęboko w gardle i w górnej części klatki piersiowej. Zgaga najczęściej pojawia się w drugim i trzecim trymestrze ciąży, czyli między szóstym a dziewiątym miesiącem. Bardzo często jest tak, że zgaga nie doskwiera przyszłym mamom przed ciążą, pojawia się jednak w jej trakcie i – na szczęście – ustaje po ciąży.

Co powoduje zgagę w ciąży?

Jednym z głównych czynników przyczyniających się do zgagi w ciąży jest wzrost poziomu hormonu progesteronu. Ten hormon ma wpływ na zwiotczenie mięśni, w tym zwiotczenie zwieracza dolnego przełyku, co może prowadzić do cofania się kwasu żołądkowego do przełyku i wywoływać zgagę. Dodatkowo, rosnąca macica może wywierać nacisk na żołądek, co również sprzyja cofaniu się treści żołądkowej.

Jak radzić sobie ze zgagą w ciąży?

Każda kobieta jest inna, każda ciąża może przebiegać w inny sposób, ale na podstawie rozmów z pacjentkami przygotowałyśmy dla Was listę 10 najskuteczniejszych sposobów na złagodzenie nieprzyjemnych dolegliwości zgagi. Zanim sięgniesz po medyczne preparaty z apteki, warto wypróbować domowe, niefarmaceutyczne sposoby.

1. Krótko: jedz mniejsze porcje

Unikaj dużej ilości jedzenia na raz – jedz, ale częściej. Unikaj przejadania się oraz popijania posiłku dużą ilością napojów (w tym wody).

2. Pożegnaj najlepszych przyjaciół zgagi

Staraj się ograniczyć ilość (a najlepiej wyklucz je z diety) potraw i napojów wywołujących zgagę: potraw tłustych, pikantnych, kwasowych, czekolady, kawy i napojów gazowanych. Wyeliminuj warzywa cebulowe, ogórki kiszone, produkty z dodatkiem glutaminianu sodu oraz soki z kartonów – szczególnie pomidorowe i cytrusowe. Nie jedz posiłków na noc – ostatni warto zaplanować na minimum 3 godziny przed snem.

3. Pozycja ma znaczenie

Unikaj leżenia bezpośrednio po jedzeniu – odczekaj przynajmniej 2-3 godziny po jedzeniu przed położeniem się. Do spania przygotuj poduszkę wyższą, niż używałaś przed ciążą. Pomoże Ci
zminimalizować cofanie się kwasu żołądkowego.

4. Guma do żucia

Żucie gumy po posiłkach może stymulować produkcję śliny, co pomaga neutralizować kwas żołądkowy. Wybierz tę bez cukru 🙂

5. Mleko, jogurty i lody

Mleko neutralizuje kwasy żołądkowe. Nie wszystkie kobiety w ciąży dobrze tolerują mleko, więc warto eksperymentować z różnymi metodami. Wiele pacjentek poleca napój z migdałów (także w połączeniu z mlekiem) lub mleko migdałowe. Innym rozwiązaniem są kefiry, maślanki, jogurty – bez dodatków cukru oraz… lody w umiarkowanych ilościach 🙂

6. Herbata miętowa

Mięta, tradycyjnie zaparzona, czyli napar z mięty pieprzowej, w opinii pacjentek jest  środkiem zdecydowanie polecanym w łagodzeniu zgagi.

7. Drobni sprzymierzeńcy

Kilka surowych migdałów, siemię lniane, owsianka – to naturalne produkty, które pomagają w stabilizacji poziomu kwasu żołądkowego. Warto wybrać także chleb pełnoziarnisty zamiast białego. Twoim sprzymierzeńcem w walce ze zgagą jest także imbir – w naparach, herbacie lub jako dodatek do potraw. Korzeń imbiru można jeść pod warunkiem braku nadciśnienia w ciąży.

8. Soda oczyszczona

Pita z umiarem (nadmiar sody będzie powodował biegunkę!) jest sprawdzonym sposobem na zgagę. Przygotowanie jest bardzo proste – rozpuść łyżeczkę sody w szklance przegotowanej wody i wypij.

9. Luźne ubrania

Warto wspomnieć także o unikaniu obcisłych ubrań, szczególnie w okolicy brzucha. Wąskie spodnie mogą powodować ucisk na żołądek i sprawiać, że jego zawartość będzie się cofać.

10. Ratunek z apteki

Jeśli zawiodą wszystkie powyższe strategie, poproś o pomoc farmaceutę, który poleci Ci dozwolone w ciąży preparaty neutralizujące kwas żołądkowy. Zawierają one sole glinu, magnezu i wapnia. Jeśli okażą się nieskuteczne, pozostają leki z grupy antagonistów receptora histaminowego (famotydyna) lub w ostateczności inhibitory pompy protonowej, czyli omeprazol, pantoprazol, esomeprazol.

Pamiętaj – jeśli zgaga jest silna i trwała, warto skonsultować się z lekarzem ginekologiem, aby omówić strategie łagodzenia objawów dobrane indywidulanie dla Twojego stanu zdrowia.

Skąd u kobiety suchość pochwy? Ginekolog rozwiewa wątpliwości

Posted on by Katarzyna Stroińska

Przeczytasz tutaj:

Suchość pochwy to powszechny problem, zwłaszcza u kobiet w okresie menopauzy, choć występuje również u młodszych pacjentek – z różnych powodów. Wiele kobiet wstydzi się przyznać do problemów z nawilżeniem pochwy w trakcie stosunku, co często prowadzi do unikania zbliżeń intymnych. Tymczasem może być to objaw problemów hormonalnych, efekt uboczny stosowania terapii w leczeniu innych chorób a także symptom przemęczenia i przewlekłego stresu. Ważne, by nie bagatelizować tej przypadłości i szczerze porozmawiać o niej z lekarzem ginekologiem, który pomoże znaleźć skuteczne leczenie.

Kiedy mówimy o suchości pochwy?

Przede wszystkim podkreślmy, że suchość pochwy to nawracający stan, w którym błona śluzowa pochwy kobiety nie jest odpowiednio nawilżona. To nie pojedynczy przypadek, nie chwilowe dolegliwości tylko powtarzający się objaw – od tygodni, miesięcy. Może to objawiać się uczuciem pieczenia, swędzenia, dyskomfortem lub bólem podczas seksu. Przypadłość ta skutkuje także zwiększonym ryzykiem podrażnień i infekcji.

Dlaczego tak się dzieje? Suchość pochwy najczęściej kojarzona jest z niewystarczającym podnieceniem seksualnym, które wpływa na funkcje pochwy, w tym na produkcję śluzu ułatwiającego penetrację i zapewniającego komfort podczas stosunku. Jednak kiedy suchość pochwy występuje u kobiet, które są podniecone, zwykle „winne” są inne czynniki, takie jak zmniejszona produkcja estrogenów.

Przyczyny suchości pochwy

To właśnie niedostateczna produkcja estrogentów jest najczęstszą przyczyną tej przypadłości. W większości dotyczy ona kobiet w trakcie menopauzy, jednak absolutnie nie jest to regułą. Taka sytuacja może występować również u młodszych kobiet z innych powodów, np. jako skutek uboczny przyjmowanych lekarstw. Przyjrzyjmy się każdemu z potencjalnych powodów, jako że ustalenie przyczyny jest niezbędne we wdrożeniu odpowiedniego leczenia i wyeliminowaniu dolegliwości.

Suchość pochwy a karmienie piersią

Podczas karmienia piersią organizm kobiety zwykle produkuje mniej estrogenów, co ma wpływ na poziom nawilżenia pochwy. Gdy poziomy estrogenów są niższe, błona śluzowa pochwy może stawać się cieńsza i mniej elastyczna, co może skutkować suchością. Co ważne jednak, jest to sytuacja przejściowa. Poziomy estrogenów zazwyczaj powracają do normy po zakończeniu okresu karmienia piersią. Rozwiązaniem jest doraźne stosowania środków nawilżających.

Suchość pochwy w ciąży

W ciąży w ciele kobiety zachodzą różne zmiany hormonalne, w tym zwiększenie poziomu hormonów płciowych, takich jak estrogen i progesteron. Te zmiany mogą wpływać na zdrowie intymne i nawilżenie pochwy. Kobiety w ciąży mogą także doświadczać tej przypadłości z innych powodów, takich jak zmęczenie, stres, czy stosowanie niektórych leków.

Jeśli kobieta w ciąży odczuwa niedostateczny poziom nawilżenia, sprawiający jej dyskomfort, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem. Lekarz może zaproponować bezpieczne dla kobiet w ciążt środki łagodzące objawy – na bazie wody, kwasu hialuronowego czy naturalnych olejów roślinnych. Otrzymamy je w aptece bez recepty.

Suchość pochwy w czasie menopauzy

Według statystyk, od 20% do 40% kobiet w okresie menopauzy doświadcza problemów z nawilżeniem pochwy. Wiele kobiet nie szuka pomocy medycznej z tego powodu, co oznacza, że rzeczywista liczba przypadków może być znacznie wyższa. Jest to zjawisko powszechne i związane ze zmniejszeniem produkcji estrogenów.

Rozwiązaniem są m.in. hormonalna terapia zastępcza (HTZ), leki zawierające estrogen (stosowane miejscowo lub ogólnie) oraz środki nawilżające. Terapia powinna być dobrana indywidualnie przez lekarza ginekologa z Poradni leczenia menopauzy.

Suchość pochwy w trakcie menopauzy
Odpowiednio dobrana terapia dla kobiet w trakcie menopauzy pozwoli na złagodzenie objawów.

Suchość pochwy jako skutek uboczny stosowanych lekarstw

Niedostateczne nawilżenie pochwy może być skutkiem ubocznym przyjmowania wielu różnych leków i jego wystąpienie należy skonsultować z lekarzem, który zalecił nam konkretną terapię. Warto zwrócić uwagę przede wszystkim na:

  • Leki przeciwhistaminowe, które przyjmujemy na alergię
  • Leki przeciwdepresyjne, zwłaszcza z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI)
  • Leki przeciwcukrzycowe
  • Leki przeciwbólowe, zwłaszcza te zawierające kodeinę
  • Leki antyhipertensyjne, stosowane w leczeniu nadciśnienia, zwłaszcza beta-blokery
  • Antykoncepcja hormonalna, zwłaszcza leki zawierające niskie dawki estrogenów
  • Leki przeciwgrzybicze stosowane długotrwale

Suchość pochwy a stres i zmęczenie

Problemy ze współżyciem i niedostateczne nawilżenie okolic intymnych bywa objawem wynikającym ze stresu i zmęczenia, powodując obniżoną produkcję śluzu pochwowego i zmniejszone libido. Kortyzol – hormon stresu bezpośednio wpływa na produkcję estrogenów, które są kluczowe dla zdrowia pochwy. Stres może także prowadzić do zwiększonego napięcia mięśniowego, w tym mięśni dna miednicy i utrudniać nawilżenie pochwy.
Rola stresu i przemęczenia w ustaleniu powodów suchości pochwy jest zdecydowanie niedoceniana. Techniki relaksacyjne, odpowiednia ilość snu, wypoczynku oraz aktywność fizyczna są receptą nie tylko na zdrowe i dłuższe życie, ale także na satysfakcjonujące życie intymne.

Suchość pochwy a inne choroby

Kłopoty z nawilżeniem pochwy mogą być objawem różnych chorób i stanów zdrowotnych. Poniżej kilka chorób, w których suchość pochwy może występować jako objaw towarzyszący:

  • Zespół Sjögrena – choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje gruczoły wydzielania
  • Cukrzyca – wysoki poziom cukru we krwi może prowadzić do zmniejszenia nawilżenia błony śluzowej
  • Nadczynność tarczycy
  • Inne choroby autoimmunologiczne takie jak toczeń rumieniowaty układowy czy reumatoidalne zapalenie stawów
  • Choroby neurologiczne – takie jak neuropatia cukrzycowa czy stwardnienie rozsiane, mogą wpływać na funkcje nerwowe kontrolujące wilgotność pochwy
  • Infekcje pochwy, zwłaszcza przewlekłe lub nawracające

Leki i sposoby na suchość pochwy

Omówiłam najczęstsze powody braku odpowiedniego nawilżenia pochwy, przyjrzyjmy się teraz metodom leczenia. Zależą one oczywiście od przyczyn objawu, jednak w każdym wypadku warto wdrożyć leczenie objawowe – środki nawilżające.

Oto kilka metod, które mogą pomóc w łagodzeniu suchości pochwy:

  • Stosowanie nawilżaczy w formie kremów, żelów czy kapsułek, dostępnych bez recepty (przed stosunkiem lub w codziennym użytkowaniu), najczęściej zawierających kwas hialuronowy.
  • Leki hormonalne – przypadku suchości pochwy spowodowanej spadkiem poziomu estrogenów, lekarz może zalecić hormonalną terapię zastępczą (HTZ). Mogą to być kremy, plastry, czy tabletki zawierające estrogen, które pomagają przywrócić odpowiednie nawilżenie.
  • Naturalne oleje roślinne – takie jak olej kokosowy czy olej jojoba, mogą być stosowane jako nawilżacze pochwy.
  • Unikanie mydeł o silnym działaniu chemicznym, środków antybakteryjnych, perfumowanych produktów higieny intymnej oraz irygacji pochwy.
  • Zmiana leków – jeśli suchość pochwy jest skutkiem ubocznym stosowania określonych medykamentów.
  • Regularna aktywność seksualna, która pomaga w utrzymaniu elastyczności pochwy i stymuluje produkcję naturalnych substancji nawilżających.

Każda kobieta jest inna, więc skuteczność różnych środków może się różnić. Ważne jest, aby nie bagatelizować tej dolegliwości i skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać właściwą opiekę i wsparcie.

Dr Agnieszka Osińska, specjalista ginekolog, endokrynolog

Gorączka w ciąży – sprawdź, co wziąć na przeziębienie w ciąży

Posted on by Katarzyna Stroińska

Nieubłaganie przyszła do nas jesień, a z nią sezon przeziębień, kaszlu, kataru i gorączki. Gorączka w ciąży często martwi przyszłe mamy, które obawiają się o wpływ infekcji na zdrowie nienarodzonego dziecka. Jest to rzeczywiście kwestia wymagająca uważności i odpowiedniej reakcji. Pamiętaj, by każdą infekcję w ciąży skonsultować z lekarzem.

Czy gorączka w ciąży może być niebezpieczna?

Tak, gorączka – czyli temperatura ciała powyżej 38 st. C – może być potencjalnie niebezpieczna w czasie ciąży, zwłaszcza w jej wczesnych fazach. Może zwiększać ryzyko wad rozwojowych płodu. Nieznacznie podwyższona temperatura ciała, która nie osiąga poziomu gorączki, zwykle nie jest uważana za szkodliwą dla ciąży.

Najważniejsze jest, aby podczas ciąży utrzymywać temperaturę ciała w normie i w razie infekcji jak najszybciej skonsultować się z lekarzem lub położnikiem. Specjaliści zalecą odpowiednią środków przeciwgorączkowych, które są bezpieczne w ciąży, takich jak paracetamol, ale zawsze powinno to być pod nadzorem lekarza.

W trakcie ciąży warto unikać sytuacji i czynników, które sprzyjają infekcjom. Jak to zrobić? Dbaj o higienę osobistą, unikaj kontaktu z osobami, które są chore, i stosuj się do zaleceń dotyczących szczepień zalecanych przez lekarza.

Podwyższona temperatura w ciąży

Wiele kobiet doświadcza podwyższonej temperatury ciała (37 – 37,5 st. C) w trakcie ciąży. To zjawisko może mieć różne przyczyny, niekoniecznie związane z infekcją:

  • Wzrost poziomu hormonów, takich jak progesteron, może wpłynąć na podwyższoną temperaturę ciała w trakcie ciąży.
  • Rozszerzone naczynia krwionośne: Wzrost objętości krwi w organizmie ciężarnej kobiety może prowadzić do rozszerzenia naczyń krwionośnych i podwyższenia temperatury.
  • Wzrost przepływu krwi do macicy i narządów miednicy może również przyczynić się do wzrostu temperatury ciała.
  • Ciąża wiąże się z większym zapotrzebowaniem na energię, co może prowadzić do zwiększonej aktywności metabolicznej i podwyższenia temperatury ciała.
  • Silne emocje, stres i niepokój mogą wpłynąć na temperaturę ciała.

Podwyższoną temperaturę należy skonsultować z lekarzem. Istnieje bowiem możliwość, że jest to objaw innej kwestii zdrowotnej, która wymaga uwagi medycznej.

Gorączka w ciąży – jak ją zbić?

Zbijanie gorączki w ciąży jest delikatnym procesem, który wymaga ostrożności i konsultacji z lekarzem. Oto kilka ogólnych zaleceń:

  • Paracetamol jest jednym z nielicznych leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych uważanych za stosunkowo bezpieczne w ciąży. Z lekarzem ustal odpowiednią dawkę. W ciąży nie należy stosować niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak ibuprofen, chyba że lekarz inaczej zaleci.
  • Pij dużo płynów, takich jak woda, aby uniknąć odwodnienia, które może pogorszyć gorączkę.
  • Zadbaj o odpoczynek i sen. Pomoże to wzmocnić układ odpornościowy.
  • Obniż temperaturę pomieszczenia, w którym przebywasz. Wietrz mieszkanie, zapewnij dobrą wentylację.
  • Zastosuj zimne okłady na czoło, kark i nadgarstki, aby pomóc obniżyć temperaturę ciała. Nie stosuj zbyt zimnych kompresów i unikaj przewlekłego narażenia na zimno.
  • W czasie gorączki unikaj gorących kąpieli, długotrwałych pryszniców. Możesz wziąć letnią, krótką kąpiel.
Paracetamol w ciąży
Paracetamol jest jednym z nielicznych leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych uważanych za stosunkowo bezpieczne w ciąży.

Co wziąć na przeziębienie w ciąży?

Oprócz wspomnianego paracetamolu oraz innych wskazówek dotyczących sposobów obniżenia gorączki warto wspomóc organizm naturalnymi metodami:

  • Możesz skorzystać z nawilżaczy powietrza, które pomagają w łagodzeniu objawów suchego gardła i kataru. Nie przesadzaj jednak z intensywnością nawilżania i często wietrz pokój.
  • Użyj soli fizjologicznej do płukania nosa, co pomaga w usuwaniu zanieczyszczeń i nawilżeniu błon śluzowych nosa.
  • Pij ciepłe herbaty z miodem, cytryną i imbirem, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów przeziębienia.
  • Dużo odpoczywaj. Ważne jest, aby dać organizmowi czas na regenerację.

Pamiętaj – nigdy nie rozpoczynaj leczenia przeziębienia w ciąży bez konsultacji z lekarzem lub położnikiem – nawet za pomocą dostępnych bez recepty leków.

Paracetamol w ciąży – ile można wziąć?

Paracetamol jest jednym z niewielu leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych uważanych za stosunkowo bezpieczne podczas ciąży, gdy jest stosowany w zalecanych dawkach. Ogólnie przyjmuje się, że w przypadku dorosłych, maksymalna dawka paracetamolu wynosi zazwyczaj 500 mg do 1000 mg co 4-6 godzin w zależności od potrzeb.

Dawka i częstotliwość przyjmowania paracetamolu w ciąży powinny być jednak ustalone i nadzorowane przez lekarza. Zalecane dawki mogą się różnić w zależności od sytuacji, trwania ciąży oraz stanu zdrowia matki. Nie należy przekraczać zaleconych dawek ani nie stosować go dłużej niż zaleca lekarz. Należy także unikać mieszania różnych leków przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych bez konsultacji z lekarzem.

 

Kontakt

Masz pytania? Chcesz się zapisać na wizytę?
Zadzwoń lub napisz do nas. Odpowiadamy na wszystkie wiadomości.

Masz pytania? Zadzwoń

22 732 24 86
518 447 748

Zapisz się on-line!

info@umedica.pl
Zapisy on-line