endokrynolog | Ultramedica

Choroba Gravesa-Basedowa – nietypowe i wczesne objawy

Posted on 1 sierpnia 20242 sierpnia 2024 by Katarzyna Stroińska

Choroba Gravesa-Basedowa jest jednym z najczęstszych powodów nadczynności tarczycy. Kobiety chorują na nią około 5-10 razy częściej niż mężczyźni, a najczęściej diagnozuje się ją u osób w wieku 20-40 lat. Niestety wiele osób bagatelizuje objawy tej niebezpiecznej choroby.

Jakie objawy mogą sugerować chorobę Gravesa-Basedowa?

Zacznijmy od typowych objawów. Wyobraź sobie, że nagle zaczynasz tracić na wadze mimo normalnego, a nawet zwiększonego apetytu. Lub zauważasz, że ciągle się pocisz, a ciepło staje się nie do zniesienia. Twoje serce bije jak szalone, nawet kiedy odpoczywasz, a ręce drżą, jakbyś była bardzo zdenerwowana. Do tego dochodzi ciągłe uczucie niepokoju, drażliwość i problemy ze snem. To wszystko są typowe objawy nadczynności tarczycy, które mogą sugerować chorobę.

Czasem mogą pojawić się także problemy z oczami, takie jak wytrzeszcz oczu, co jest dość charakterystyczne dla tej choroby. Pacjentki opisują, że ich oczy wyglądają na „wypukłe” i mają trudności z ich zamykaniem. Choroba może czasami powodować nietypowe objawy, takie jak bóle mięśni, zmiany skórne czy problemy z włosami. Czasem pacjentki zgłaszają uczucie osłabienia mięśni, szczególnie nóg i ramion.

Wiele osób bagatelizuje objawy choroby Gravesa-Basedowa, ponieważ są one często niespecyficzne i mogą być przypisane do codziennego stresu lub innych mniej poważnych dolegliwości. Zmęczenie, nerwowość czy problemy ze snem są na tyle powszechne, że łatwo je zignorować lub przypisać innym przyczynom.

Choroba Gravesa-Basedowa – dlaczego na nią chorujemy?

Niestety nie wiadomo. Choroba Gravesa-Basedowa jest schorzeniem autoimmunologicznym, co oznacza, że nasz układ odpornościowy atakuje własne komórki tarczycy, prowadząc do nadprodukcji hormonów. Dokładne przyczyny tej reakcji nie są w pełni znane, ale wiadomo, że czynniki genetyczne, stres, infekcje i inne choroby autoimmunologiczne mogą odgrywać rolę w jej rozwoju. Jeśli masz w rodzinie osoby chorujące na Gravesa-Basedowa, jesteś bardziej narażona na zachorowanie. W takim wypadku warto być czujnym i regularnie badać poziomy hormonów tarczycy.

Choroba Gravesa-Basedowa – jakie badania są potrzebne

Aby potwierdzić diagnozę, wykonujemy kilka kluczowych badań. Po pierwsze, badania krwi. Badamy poziom TSH (tyreotropiny), który w przypadku choroby Gravesa-Basedowa jest zazwyczaj bardzo niski. To dlatego, że nadmiar hormonów tarczycy hamuje jego wydzielanie. Sprawdzamy również poziomy FT4 i FT3, czyli wolnych form tyroksyny i trójjodotyroniny, które są zazwyczaj podwyższone.
Jednak najważniejszym badaniem, które potwierdza autoimmunologiczny charakter choroby, jest badanie poziomu przeciwciał przeciwko receptorowi TSH (TRAb). Wysoki poziom tych przeciwciał jest charakterystyczny dla choroby Gravesa-Basedowa.

Czy trzeba wykonać USG tarczycy?

USG tarczycy może dostarczyć cennych informacji. Chociaż samo w sobie nie diagnozuje choroby Gravesa-Basedowa, może pokazać powiększenie tarczycy, co jest typowe dla nadczynności. W badaniu USG tarczycy widać również zwiększony przepływ krwi przez tarczycę, co jest kolejnym wskaźnikiem nadczynności.
Kolejnym pomocnym w diagnostyce badaniem jest scyntygrafia tarczycy. Polega ono na podaniu niewielkiej ilości jodu radioaktywnego i obserwacji, jak tarczyca go gromadzi. W chorobie Gravesa-Basedowa tarczyca gromadzi jod w nadmiarze, co widać na scyntygramie.

Choroba Gravesa-Basedowa – czego unikać?

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie chorobę, pewne zmiany w diecie mogą pomóc w kontrolowaniu objawów. Unikaj żywności bogatej w jod, takiej jak wodorosty, sól jodowana i niektóre ryby. Ogranicz również spożycie kofeiny i alkoholu, które mogą nasilać objawy, takie jak kołatanie serca i nerwowość. Warto również unikać produktów przetworzonych i bogatych w tłuszcze trans.

Jedz dużo świeżych warzyw i owoców, które dostarczają niezbędnych witamin i minerałów. Spożywaj białko, takie jak chude mięso, ryby i rośliny strączkowe, aby wspierać zdrowie tarczycy. Pamiętaj, że każdy organizm reaguje inaczej, więc warto skonsultować się z dietetykiem, aby dostosować dietę do swoich indywidualnych potrzeb.

Czy chorobę Gravesa-Basedowa można wyleczyć?

Chorobę można skutecznie leczyć, ale całkowite wyleczenie nie zawsze jest możliwe. Wielu pacjentów może osiągnąć stan remisji, gdzie objawy są kontrolowane i nie wpływają na codzienne życie. Leczenie obejmuje głównie podawanie leków przeciwtarczycowych, które pomagają zmniejszyć produkcję hormonów tarczycy. W rzadszych przypadkach wyskorzystuje się radioaktywny jod, który niszczy nadczynne komórki tarczycy. Ostatecznością jest operacja, czyli tyroidektomia, polegająca na usunięciu tarczycy.

Czy choroba Gravesa-Basedowa jest niebezpieczna?

Nieleczona choroba Gravesa-Basedowa może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak problemy ze wzrokiem (w tym podwójne widzenie, wytrzeszcz oczu), niewydolność serca, osteoporoza, oraz kryzys tarczycowy, który jest stanem zagrażającym życiu.

Jeśli zauważasz u siebie objawy nadczynności tarczycy, takie jak nagła utrata wagi, nadmierne pocenie się, przyspieszone bicie serca, drżenie rąk, nerwowość, czy problemy z oczami, warto skonsultować się z lekarzem. Wczesne wykrycie choroby jest kluczowe, ponieważ odpowiednie leczenie może znacznie poprawić jakość życia i zapobiec poważnym powikłaniom.

Dr Agnieszka Osińska, ginekolog, endokrynolog

Dlaczego nadczynność tarczycy w ciąży jest niebezpieczna?

Posted on 1 sierpnia 20241 sierpnia 2024 by Katarzyna Stroińska

Nadczynność tarczycy, zwana również hipertyreozą, to stan, w którym tarczyca produkuje zbyt dużo hormonów T3 i T4. W ciąży nadczynność tarczycy jest szczególnie niebezpieczna zarówno dla matki, jak i dla rozwijającego się maluszka.

Nadczynność tarczycy w ciąży – ryzyko dla mamy

Nadczynność w ciąży niesie za sobą ogromne ryzyko dla mamy. Najpoważniejszym jest przełom tarczycowy. To bardzo groźny stan, w którym hormony tarczycy skaczą do niebezpiecznego poziomu. Objawy to bardzo wysoka gorączka, szybkie tętno, nudności, wymioty, biegunka i dezorientacja. W najgorszych przypadkach może dojść do śpiączki lub nawet śmierci.

Inne niebezpieczeństwa to:

Wysokie ciśnienie krwi. Kobiety z nadczynnością tarczycy mogą mieć problemy z nadciśnieniem w ciąży, co może prowadzić do stanu przedrzucawkowego. To stan, w którym wysokie ciśnienie krwi i inne problemy mogą być niebezpieczne zarówno dla mamy, jak i dla dziecka.
Przedwczesny poród. Nadczynność tarczycy zwiększa ryzyko wcześniejszego porodu. Dzieci urodzone przedwcześnie mogą mieć różne problemy zdrowotne i wymagają specjalistycznej opieki.
Zwiększone ryzyko poronienia. Niestety, nadczynność tarczycy zwiększa także ryzyko poronienia, zwłaszcza w pierwszych trzech miesiącach ciąży.

Naczynność tarczycy w ciąży – ryzyko dla maluszka

Dzieci mam z nadczynnością tarczycy często rodzą się z niską wagą. Może to prowadzić do różnych problemów zdrowotnych na początku życia i później. W niektórych przypadkach, dzieci mogą urodzić się z wrodzoną nadczynnością tarczycy, co jest wynikiem przenikania przeciwciał przez łożysko. Taki stan wymaga natychmiastowej opieki medycznej. Nadczynność tarczycy może zwiększać ryzyko różnych wad wrodzonych, takich jak problemy z sercem czy układem nerwowym.

Nadczynność tarczycy w ciąży – diagnostyka i leczenie

Ważne jest, aby nadczynność tarczycy była odpowiednio diagnozowana i leczona podczas ciąży. Zwykle robimy badania krwi, aby sprawdzić poziomy hormonów tarczycy (T3 i T4) oraz TSH. Czasem potrzebne są też badania obrazowe.

Leczenie nadczynności tarczycy w ciąży jest skomplikowane, ponieważ niektóre leki mogą przenikać przez łożysko i wpływać na dziecko. Zazwyczaj stosujemy najniższe skuteczne dawki leków przeciwtarczycowych, aby kontrolować objawy i zminimalizować ryzyko dla dziecka. Kluczowe jest jednak regularne monitorowanie zdrowia mamy i dziecka przez całą ciążę. Czasem potrzebna jest ścisła współpraca z endokrynologiem, ginekologiem i neonatologiem, aby wszystko przebiegło jak najlepiej.

Jeśli jesteś w ciąży i masz nadczynność tarczycy, skonsultuj się z lekarzem, aby ustalić najlepszy plan leczenia i monitorowania zdrowia. Regularne wizyty kontrolne i przestrzeganie zaleceń lekarza pomogą zminimalizować ryzyko i zapewnić zdrowy przebieg ciąży.

Dr Agnieszka Osińska, ginekolog – endokrynolog

Nadczynność tarczycy – czy jest groźna? Na pytania odpowiada endokrynolog

Posted on 1 sierpnia 20242 sierpnia 2024 by Katarzyna Stroińska

Nadczynność tarczycy oraz jej niedoczynność to jedno z najczęściej spotykanych obecnie schorzeń u kobiet. Do poradni endokrynologicznej Ultramedica zgłasza się coraz więcej pacjentek, zaniepokojonych wynikami badań, sugerujących problem z tarczycą. Statystyki pokazują, że około 2-3% dorosłych kobiet cierpi na tę chorobę, a liczba ta ciągle rośnie. Powodem tego mogą być różne czynniki, takie jak stres, zanieczyszczenia środowiska, a także lepsza diagnostyka. Dziś chciałabym odpowiedzieć na pytania, które niemal codziennie padają w moim gabinecie lekarskim.

Czym jest nadczynność tarczycy?

Nadczynność tarczycy to stan, w którym nasza tarczyca produkuje zbyt dużo hormonów – tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3). Te hormony mają ogromny wpływ na nasze ciało, regulując metabolizm i wiele innych procesów. Kiedy jest ich za dużo, nasz organizm zaczyna działać na pełnych obrotach, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Skąd się bierze nadczynność tarczycy?

Przyczyn jest kilka. Najczęściej spotykana jest choroba Gravesa-Basedowa, która jest schorzeniem autoimmunologicznym. To znaczy, że nasz układ odpornościowy zaczyna atakować tarczycę, powodując nadprodukcję hormonów. Choroba ta jest bardziej powszechna u kobiet niż u mężczyzn i często pojawia się w młodym wieku. Inne przyczyny to wole guzkowe toksyczne (guzki w tarczycy produkujące hormony) oraz zapalenie tarczycy (np. poporodowe). W tych przypadkach tarczyca jest uszkadzana i zaczyna uwalniać zbyt dużo hormonów do krwi. Czasem problemem może być nadmiar jodu w diecie lub suplementach, szczególnie u osób, które już mają pewne predyspozycje genetyczne do problemów z tarczycą.
Rzadko, ale czasami, nadczynność tarczycy może być także spowodowana przez guzy przysadki mózgowej.

Czy niektóre osoby są bardziej podatne od tę chorobę niż inne? Niestety tak. Do czynników ryzyka należą:

Genetyka. Jeśli ktoś w Twojej rodzinie cierpi na choroby tarczycy, Twoje ryzyko również jest wyższe.
Płeć. Kobiety są znacznie bardziej narażone na rozwój nadczynności tarczycy niż mężczyźni. Hormonalne zmiany związane z cyklem menstruacyjnym, ciążą i menopauzą mogą wpływać na funkcjonowanie tarczycy.
Stres. Chroniczny stres może negatywnie wpływać na układ odpornościowy i funkcjonowanie tarczycy, zwiększając ryzyko autoimmunologicznych chorób tarczycy, takich jak choroba Gravesa-Basedowa.
Infekcje. Niektóre infekcje wirusowe mogą prowadzić do zapalenia tarczycy, co z kolei może powodować nadczynność tarczycy.

Nadczynność tarczycy a TSH

TSH, czyli hormon tyreotropowy, to nasz regulator pracy tarczycy. Kiedy tarczyca produkuje za dużo hormonów, poziom TSH spada, ponieważ organizm stara się zahamować tę nadprodukcję. W badaniach krwi niski poziom TSH to jeden z głównych wskaźników nadczynności tarczycy. Jakie wskazania powinny Cię zaniepokoić?

TSH poniżej 0,4 mIU/L: Wskazuje na subkliniczną nadczynność tarczycy. Choć może nie dawać wyraźnych objawów, wymaga monitorowania, zwłaszcza u osób starszych i z ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych.
TSH poniżej 0,1 mIU/L: Wskazuje na jawną nadczynność tarczycy, która wymaga dalszej diagnostyki i leczenia.

Jakie objawy daje nadczynność tarczycy?

Choroba może objawiać się na wiele sposobów. Najczęściej pacjentki skarżą się na:

szybkie bicie serca,
drżenie rąk,
nadmierne pocenie się,
utratę masy ciała mimo zwiększonego apetytu,
bezsenność,
nerwowość i drażliwość,
osłabienie mięśni,
problemy z koncentracją.

Każdy organizm może reagować inaczej, dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na różne sygnały, jakie wysyła nam nasze ciało.

Czy nadczynność tarczycy wpływa na psychikę?

Tak, nadczynność tarczycy może wpływać na nasze zdrowie psychiczne. Pacjentki często odczuwają lęk, niepokój, drażliwość, zmiany nastroju, problemy z koncentracją, a nawet depresję. Warto pamiętać, że zdrowie psychiczne i fizyczne są ze sobą ściśle powiązane, a problemy z tarczycą mogą wpływać na oba te obszary.

Czym grozi nadczynność tarczycy?

Nie wolno lekceważyć nieprawidłowych wyników TSH. Nieleczona nadczynność tarczycy może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Mogą wystąpić problemy z sercem, takie jak migotanie przedsionków czy niewydolność serca. Możemy też mieć do czynienia z osteoporozą, czyli osłabieniem kości. Najpoważniejszym stanem jest kryza tarczycowa, która jest zagrożeniem życia i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej.

Czego nie wolno robić przy nadczynności tarczycy?

Jeśli masz nadczynność tarczycy, powinnaś unikać nadmiernego wysiłku fizycznego, który może obciążać serce. Unikaj również nadmiernego spożycia jodu oraz sytuacji stresowych, które mogą nasilać objawy choroby.

Jeśli chodzi o dietę unikaj zdecydowanie:

Pokarmów bogatych w jod jak np. sól jodowana, wodorosty i algi morskie są bogate w jod, owoców morza
Kofeiny – ogranicz spożycie kawy i mocnej herbaty
Produktów wysoko przetworzonych, które często zawierają ukryte źródła jodu i innych dodatków,
Fast foodów, przekąsek typu chipsy, krakersy
Soi i produktów sojowych (soja może wpływać na wchłanianie leków stosowanych w leczeniu nadczynności tarczycy)
Tofu

Jak długo żyje się z nadczynnością tarczycy?

Z nadczynnością tarczycy można żyć wiele lat, pod warunkiem, że jest odpowiednio leczona. Regularne wizyty u endokrynologa oraz właściwe leczenie mogą znacznie poprawić jakość życia i zmniejszyć ryzyko powikłań.

Jak leczy się nadczynność tarczycy?

Leczenie nadczynności tarczycy może obejmować różne metody. Stosujemy głównie leki przeciwtarczycowe, takie jak metimazol, które zmniejszają produkcję hormonów tarczycy. W niektórych przypadkach używamy radiojodu, który niszczy część tarczycy, a czasami konieczna jest operacja, aby usunąć część lub całość tarczycy.

Jak naturalnie leczyć nadczynność?

Naturalne metody leczenia nadczynności tarczycy nie zastąpią tradycyjnej medycyny, ale mogą wspierać zdrowie tarczycy. Ważna jest zdrowa dieta bogata w witaminy i minerały, regularna aktywność fizyczna dostosowana do Twoich możliwości oraz unikanie stresu poprzez techniki relaksacyjne, takie jak joga czy medytacja.

Czy w ciąży nadczynność tarczycy jest niebezpieczna?

Nadczynność tarczycy w ciąży wymaga szczególnej uwagi. Może wpływać na zdrowie zarówno matki, jak i dziecka, dlatego ważne jest ścisłe monitorowanie poziomów hormonów tarczycy i dostosowanie leczenia przez specjalistę.

Czym różnią się nadczynność i niedoczynność tarczycy?

Nadczynność tarczycy oznacza nadmierną produkcję hormonów, co prowadzi do przyspieszenia metabolizmu. Niedoczynność tarczycy to stan odwrotny – produkcja hormonów jest zbyt niska, co powoduje spowolnienie procesów metabolicznych. Objawy obu tych stanów są różne, dlatego ważne jest właściwe zdiagnozowanie i leczenie.

Czy można pić herbatę, kawę i alkohol przy nadczynności tarczycy?

W umiarkowanych ilościach herbata i kawa są zazwyczaj bezpieczne, ale należy unikać nadmiernego spożycia kofeiny, która może nasilać objawy. Spożywanie alkoholu również powinno być ograniczone, ponieważ może wpływać na leczenie i ogólny stan zdrowia.

Czy nadczynność tarczycy może wystąpić u dzieci?

Tak, może wystąpić u dzieci, choć jest to mniej powszechne niż u dorosłych. Objawy u dzieci mogą obejmować:

przyspieszone bicie serca,
nadpobudliwość,
trudności z koncentracją,
problemy ze snem.

W przypadku podejrzenia choroby u dziecka, ważna jest szybka konsultacja z lekarzem endokrynologiem dla dzieci.

Pamiętaj – nadczynność tarczycy to poważne schorzenie, które wymaga odpowiedniej diagnozy i leczenia. Jeśli czujesz się rozdrażniona, doskiera Ci uczucie kołatania serca, drżenie rąk, masz problemy ze snem – zgłoś się do Poradni Endokrynologicznej. Odpowiednia opieka i szybko wdrożone leczenie poprawią komfort Twojego codziennego życia, samopoczucie i stan zdrowia.

Dr Agnieszka Osińska, ginekolog, endokrynolog.

Pierwsze i nietypowe objawy niedoczynności tarczycy

Posted on 19 czerwca 202419 czerwca 2024 by Katarzyna Stroińska

Niedoczynność tarczycy dotyka wielu osób, a jej objawy znacząco wpływają na codzienne życie. Choroba dotyka najczęściej kobiety. Szacuje się, że aż 10% pań w Polsce boryka się z niedoczynnością tarczycy! Wiele z nich jest nieświadomych, że nietypowe przybieranie na wadze czy chroniczne zmęczenie można skutecznie leczyć.

Co to jest niedoczynność tarczycy?

Niedoczynność tarczycy to stan, w którym tarczyca – niewielki gruczoł umiejscowiony na szyi – nie produkuje wystarczającej ilości hormonów T3 (trójjodotyroniny) i T4 (tyroksyny). Brak odpowiedniego poziomu tych hormonów prowadzi do spowolnienia procesów metabolicznych, co ma ogromny wpływ na funkcjonowanie całego organizmu.

Co się dzieje z organizmem przy niedoczynności tarczycy?

W niedoczynności tarczycy organizm zwalnia. Oznacza to, że wszystkie procesy metaboliczne, od przemiany materii po regulację temperatury ciała, działają wolniej. Może to prowadzić do:

Zmęczenia: stałego uczucia braku energii i senności;
Przyrostu masy ciała: metabolizm jest spowolniony, co sprzyja gromadzeniu się tłuszczu;
Problemów ze skórą: skóra staje się sucha, łuszcząca i szorstka;
Nietolerancji zimna: organizm ma trudności z utrzymaniem ciepła.

Po czym poznać, że masz niedoczynność tarczycy?

Rozpoznanie niedoczynności tarczycy może być trudne, ponieważ objawy są często subtelne i mogą przypominać inne dolegliwości. Typowe, najczęstsze objawy to:

Zmęczenie i osłabienie: uczucie wyczerpania, nawet po odpoczynku;
Zmiany masy ciała: przyrost masy, mimo braku zmian w diecie;
Suche włosy i skóra: utrata elastyczności skóry i łamliwość włosów;
Problemy z pamięcią: trudności z koncentracją i zapamiętywaniem.

Pierwsze objawy niedoczynności tarczycy

Wczesne objawy niedoczynności tarczycy to głównie uczucie zmęczenia i senność. Możesz również zauważyć suchość skóry, przerzedzenie włosów, a także roztargnienie, problemy z pamięcią i koncentracją. Wiele kobiet skarży się także na problemy trawienne (częste zaparcia), wiecznie ziemne stopy i dłonie oraz zmiany nastroju – drażliwość lub brak motywacji.

Nietypowe objawy niedoczynności tarczycy

Poza klasycznymi objawami, niedoczynność tarczycy może manifestować się również w bardziej nietypowy sposób:

Zaburzenia słuchu;
Obrzęki, szczególnie na twarzy;
Wolne tętno – obniżenie częstotliwości uderzeń serca;
Problemy z miesiączkowaniem – nieregularne cykle lub bardziej bolesne miesiączki

Co ważne, niedoczynność tarczycy może przyczyniać się także do bólu mięśni i stawów (zwłaszcza rano) oraz nawracających bólów głowy. Objawów tych nie kojarzymy bezpośrednio z niedoczynnością, a wynikają właśnie z zaburzeń metabolicznych.

Niedoczynność tarczycy a wygląd twarzy

Niedoczynność tarczycy może wpłynąć na wygląd twarzy. Kobiety zwracają uwagę przede wszystkim na opuchliznę i obrzęki, szczególnie w okolicach oczu. Skóra traci zdrowy koloryt, może stać się bardziej sucha i łuszcząca.

Pamiętaj! Szorstkość skóry jest jednym z najczęstszych objawów niedoczynności tarczycy.

Jak sprawdzić, czy ma się chorą tarczycę?

Najpewniejszym sposobem na sprawdzenie funkcji tarczycy jest wykonanie badania krwi. Oznaczysz w nich

TSH
TSH to hormon produkowany przez przysadkę mózgową, który reguluje produkcję hormonów tarczycy. Jest najważniejszym wskaźnikiem do oceny funkcji tarczycy.
Norma – zwykle od 0,4 do 4,0 mIU/L. Interpretacja: Podwyższony poziom TSH może wskazywać na niedoczynność tarczycy, natomiast obniżony może sugerować nadczynność tarczycy.
FT4
FT4 to nieaktywna forma hormonu tyroksyny, która jest przekształcana w aktywną formę (T3) w organizmie. Norma: zwykle od 0,8 do 2,3 ng/dL. Niski poziom FT4 w połączeniu z wysokim TSH sugeruje niedoczynność tarczycy.
FT3
FT3 to aktywna forma hormonu trójjodotyroniny, która działa na komórki docelowe w organizmie.
Norma – od 2,0 do 4,4 pg/mL. Wysoki poziom FT3 przy niskim TSH może wskazywać na nadczynność tarczycy, a niski poziom może być obecny w zaawansowanej niedoczynności.
Przeciwciała przeciwtarczycowe
Wskazują na obecność chorób autoimmunologicznych tarczycy, takich jak choroba Hashimoto czy choroba Gravesa-Basedowa.
Główne typy:
– Anty-TPO (przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej). Obecność tych przeciwciał jest typowa dla choroby Hashimoto.
– Anty-TG (przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie). Mogą być podwyższone w chorobach autoimmunologicznych tarczycy.
– TRAb (przeciwciała przeciwko receptorowi TSH). Podwyższone w chorobie Gravesa-Basedowa.

Badanie tarczycy — Kiedy ostatnio robiłaś badania TSH? Zapraszamy do laboratorium Ultramedica.

Jak leczyć niedoczynność tarczycy?

Leczenie niedoczynności tarczycy polega na przyjmowaniu syntetycznego hormonu tyroksyny (lewonorgestrelu), który zastępuje niedobór naturalnych hormonów tarczycy. Leczenie jest zazwyczaj dożywotnie i wymaga regularnych kontroli poziomu TSH.

Wiele kobiet pyta: czy zawsze leczymy niedoczynność tarczycy hormonami?
Nie zawsze. W początkowych stadiach lub przy niewielkim przekroczeniu optymalnego poziomu TSH, leczenie może polegać na obserwacji, stosowanej diecie oraz regularnym monitorowaniu poziomów TSH. Zawsze jednak decyzję o leczeniu podejmuje lekarz na podstawie wyników badań i objawów.

Czego nie wolno robić przy niedoczynności tarczycy?

Osoby z niedoczynnością tarczycy powinny unikać:

Jedzenia dużych ilości soi i warzyw krzyżowych (kapusta, brokuły), które mogą wpływać na wchłanianie hormonów;
Przyjmowania suplementów diety bez konsultacji z lekarzem (zwłaszcza preparatów zawierających jod!);
Nadmiernego wysiłku fizycznego, który może dodatkowo obciążać organizm;
Nieregularnego przyjmowania leków.

Jakiej diety wymaga niedoczynność tarczycy?

Dieta przy niedoczynności tarczycy powinna być zbilansowana i bogata w jod, selen oraz cynk. Ważne jest spożywanie ryb, owoców morza, orzechów, białka (mięso, drób, nabiał) oraz ograniczenie produktów mogących zaburzać wchłanianie leków, takich jak soja czy nadmierne ilości błonnika.

Czym grozi nieleczona niedoczynność tarczycy?

Nieleczona niedoczynność tarczycy może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. To poważna choroba, któeej zbagatalizowanie może doprowadzić do chorób serce (zwięszkone ryzyko miażdżycy i zawału), zaburzeń jajeczkowania i problemów z płodnością, a nawet do śpiączki hipometabolicznej.

Jeśli podejrzewasz, że masz problemy z tarczycą, skonsultuj się z lekarzem endokrynologiem i wykonaj odpowiednie badania. Niedoczyność tarczycy można i należy skutecznie leczyć! W Ultramedica na pacjentki czekają: Agnieszka Osińska – lekarz ginekolog-endokrynolog, Maria Jurczyk, endokrynolog oraz Elżbieta Lipska, endokrynolog dziecięcy.

Jak oswoić Hashimoto? Objawy, leczenie, dieta

Posted on 5 lutego 201828 grudnia 2022 by Aleksandra Szemetiuk

Hashimoto jest zmorą, która przychodzi niepostrzeżenie. Dość często jest Ci zimno, jesteś zmęczona i senna, a niby się wysypiasz? Bez wyraźnego powodu przybierasz na wadze? Czas zrobić badania tarczycy i odwiedzić endokrynologa.

Na Hashimoto choruje coraz więcej osób, a właściwie coraz częściej kobiety. Panie zwykle o okolicy czterdziestki zapadają na tę chorobę przynajmniej dziesięciokrotnie częściej niż panowie, a niektóre badania mówią, że nawet dwudziestokrotnie częściej!

Czym jest Hashimoto?

To choroba, w trakcie której nasz układ odpornościowy produkuje przeciwciała przeciwko własnym tkankom i komórkom. W tym wypadku choroba autoimmunologiczna atakuje tarczycę, powodując jej przewlekłe zapalenie. Skutkiem jest ograniczenie produkcji hormonów, za które odpowiedzialna jest tarczyca.

Hashimoto potrafi mocno uprzykrzać życie. Powoduje wiele nieprzyjemnych z pozoru nie związanych ze sobą objawów, np. ze strony układu pokarmowego, systemu nerwowego, skóry, ponieważ tarczyca jest gruczołem sterującym pracą całego naszego organizmu.

Szybka reakcja i szybko wdrożone leczenie może wyciszyć chorobę, ale warunkiem tego jest prawidłowa diagnoza endokrynologa. W UltraMedica przyjmuje dwóch specjalistów endokrynologów dla dorosłych: dr Maria Jurczyk i dr Agnieszka Osińska.

Kiedy możesz podejrzewać Hashimoto?

Niektóre możliwe objawy choroby:

przybieranie na wadze bez jasnej przyczyny,
szorstka skóra, przesuszona, że aż się łuszczy,
nieustanne odczuwanie zimna,
wahania nastroju i stany depresyjne,
zmęczenie/senność,
kłopoty z zapamiętywaniem,
zaparcia,
spowolnienie czynności serca, nadciśnienie tętnicze,
zaburzenia miesiączkowania,
niepłodność.

Choroba rozwija się powoli, powodując niedoczynność tarczycy. Bardzo często pojawiają się na niej guzy. W miarę stopniowego niszczenia gruczołu i zmniejszania się produkcji hormonów objawy będą stawać się coraz bardziej nasilone. W skrajnych przypadkach mogą doprowadzić nawet do śpiączki.

Jak się leczy Hashimoto?

W przypadku podejrzenia choroby lekarz endokrynolog zaleci badanie poziomu TSH, FT3, FT4 oraz poziom przeciwciał ATPO (przeciwko peroksydazie tarczycowej) we krwi oraz badanie USG tarczycy.

Leczenie polega na regularnym podawaniu syntetycznego hormonu tarczycy – lewotyroksyny, którego dawkę koniecznie musi dobrać lekarz endokrynolog. Na ten lek otrzymujesz receptę, a podczas leczenia przez pierwszy rok trzeba regularnie kontrolować poziom hormonów TSH, FT3, FT4 raz na trzy miesiące.

Przy niedoczynności tarczycy spowodowanej przez chorobę Hashimoto, zapotrzebowanie na hormon może się zmieniać. Przy regularnych badaniach lekarz koryguje jego dawkę leku.

Dieta w Hashimoto

Dieta w Hashimoto jest bardzo ważnym elementem wspomagającym leczenie. Jej celem jest wyciszenie reakcji zapalnych, będących wynikiem autoagresji układu odpornościowego. Jakie zatem produkty są wskazane, a jakie niezalecane w diecie osób chorujących na Hashimoto?

Bardzo ważne jest odpowiednie zbilansowanie diety i dostarczenie jej niezbędnym minerałów. Powinna być bogata w białko. Zalecane jest spożywanie chudego mięsa (drób, królik, cielęcina), produktów mlecznych – jogurtów, kefirów, chudych serów (nadmiar tłustych hamuje syntezę hormonów tarczycy) oraz jaj.

Kolejny ważny element diety Hashimoto tłuszcze. Zaleca się szczególnie spożycie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega 3, których źródłem są tłuste ryby morskie, olej lniany. Idealny wybór to olej słonecznikowy, rzepakowy czy oliwa z oliwek, należy unikać masła, smalcu, margaryny.

Podstawą diety powinny być węglowodany – pełnoziarniste produkty zbożowe i kasze. Obniżą poziom glukozy we krwi, będą zapobiegać zaparciom.

Z jadłospisu najlepiej wykluczyć wszelkie produkty, które mogą nasilać stany zapalne w organizmie – żywność przetworzoną oraz cukier i jego pochodne: słodycze, ciastka, słodzone dżemy. Czytajmy etykiety – cukier może kryć się w produktach, które pozornie nie są słodkie. Bezwzględnie należy ograniczyć gotowe dania, wypieki i inne produkty zawierające konserwanty, zagęstniki, stabilizatory, wzmacniacze smaku.

Wybierajmy owoce i zielone warzywa. Dla „hashimotek” niewskazane (lub w ograniczonym zakresie) są jednak takie warzywa: soja, brokuły, brukselka, kalafior, fasola, groch soczewica, rzepa.

Aby uniknąć suplementacji należy zadbać o odpowiednią dawkę selenu (świetnym źródłem są orzechu brazylijskie) i cynku w diecie. Dostarczą ich morskie ryby, pestki dyni, kasza gryczana i siemię lniane.

Dietę dedykowaną osobom chorującym na Hashimoto układa w UltraMedica dietetyk kliniczny Marta Krasoń-Wejman, dzięki czemu terapia jest kompletna i przynosi pacjentom optymalne wyniki.

Podejrzewasz u siebie Hashimoto i szukasz najlepszej opieki endokrynologa? Zadzwoń!