Powikłania po cesarskim cięciu, w dobie wzrastającej liczby wykonywanych operacji, stają się coraz powszechniejsze.
Do najczęstszych powikłań po tzw. „cesarce” należą:
- zakażenie,
- ropień,
- krwiak
- rozejście się rany pooperacyjnej.
Niektóre kobiety są bardziej narażone na nieprawidłowe gojenie się rany pooperacyjnej po cięciu cesarskim. Do czynników ryzyka należą:
- otyłość,
- palenie papierosów,
- cukrzyca,
- mocznica,
- zespoły niedoborów odporności.
Częściej problem ten pojawia się także u kobiet, u których w czasie ciąży występowały infekcje bakteryjne. Powikłania po cięciu cesarskim mogą także być skutkiem niezastosowania profilaktyki antybiotykowej okołooperacyjnie oraz przedłużającego się czasu operacji. Często dochodzi wtedy do zwiększonej utraty krwi prowadzącej do anemii.
Według niektórych badań, około 1-7% kobiet, które przeszły cesarskie cięcie, może także rozwijać endometriozę (Przeczytaj: Endometrioza po cesarce. Czy cesarskie cięcie zwiększa ryzyko zachorowania?).
Objawy powikłań po cięciu cesarskim
Objawy zakażenia najczęściej pojawiają się pomiędzy 4 a 8 dobą po cięciu cesarskim. Należą do nich:
- ból,
- zaczerwienienie,
- obrzęk brzegów rany,
- wyciek ropnej wydzieliny z rany pooperacyjnej,
- gorączka.
Najczęściej są one wywoływane przez bakterie z grupy gronkowców i paciorkowców. Bakterie te stanowią część flory fizjologicznej skóry.
Ropień wymaga szczególnej uwagi. Należy wówczas naciąć ranę w miejscu ropnia celem ewakuacji i drenażu oraz zapobieganiu gromadzeniu się ropy.
Czasami w okolicy rany dochodzi do powstania krwiaka. Leczenie jest uzależnione od jego wielkości. Niekiedy jest pozostawiony pod obserwacją celem samoistnej resorpcji. W sporadycznych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna. W niektórych przypadkach dochodzi do rozejścia się rany pooperacyjnej i martwicy tkanek. W tych przypadkach leczenie polega na dokładnym oczyszczeniu brzegów rany, drenażu i ponownym zeszyciu.
Co robić, kiedy widzimy powikłania po cesarskim cięciu?
Pojawienie się pierwszych objawów nieprawidłowego gojenia się rany narzuca konieczność kontaktu z lekarzem ginekologiem, aby uniknąć groźniejszych powikłań. W przypadku wysięku czy rozejścia się rany pobrane zostają posiewy celem określenia obecności patogenu wywołującego zakażenie i wdrożenia antybiotykoterapii.
Jak zapobiec powikłaniom po „cesarce”?
W celu zapobiegania wystąpienia powikłań w gojeniu się rany pooperacyjnej należy unikać dotykania rany bądź opatrunku brudnymi rękami oraz przestrzegać zasad higieny osobistej. Moczenie rany również nie jest wskazane, dlatego dozwolona jest kąpiel tylko pod prysznicem. Ważne jest leczenie wszelkich infekcji oraz odpowiednia dieta. Nie należy nosić ciasnych ubrań ani aplikować balsamów na okolicę rany. Należy ograniczyć aktywność fizyczną, a szczególnie tę, która rozciąga skórę w miejscu szycia.
Leczenie rany po cięciu cesarskim
Leczenie blizny po cięciu cesarski należy zacząć jak najwcześniej , najlepiej zaraz po operacji. Trwa ono od 2-4 miesięcy, a w odosobnionych przypadkach, takich jak duże i dojrzałe blizny zaleca się, aby trwało nawet do 12 miesięcy.
W terapii powikłań po cięciu cesarskim świetnie sprawdza się technika leczenia światłem. Używa ona zarówno światła widzialnego jak i podczerwieni, lecz pozbawiona jest promieniowania UV, a co za tym idzie jego niebezpiecznych skutków.
Światło przenika do różnych warstw skóry zapewniając biostymulację tkanek poprzez wspomaganie procesów odbudowy i regeneracji. Zwiększa mikrokrążenie poprzez stymulację powstawania nowych naczyń krwionośnych. Ponadto terapia światłem usprawnia produkcję kolagenu i elastyny poprawiając kondycję skóry. Uśmierza ból. Światło stymuluje system immunologiczny, co przekłada się na szybsze gojenie się rany oraz wzmacnia strukturę uszkodzonej tkanki.
Optymalizację gojenia się rany pooperacyjnej można ponadto osiągną dzięki stosowaniu plastrów silikonowych. Zapobiegają one powstawaniu blizn przerostowych, zmniejszają, rozjaśniają i wygładzają bliznę, niwelują uczucie swędzenia i ciągnięcia oraz zabezpieczają bliznę przed otarciami.
Dr Paulina Pająk